ovl.adv.
Er zijn geen woorden voor een zieke, van wie je weet hij redt het niet. Je streelt zijn wang, je ziet zijn ogen, je bent bevangen van verdriet. Toch ben je dankbaar voor zijn einde, dat na zorgvolle tijden kwam. Omdat het niet alleen zijn leven, maar vooral zijn lijden nam.
Wij zijn verdrietig om het overlijden van mijn lieve man en onze vader Abel Ottema. Tolbert: F.Ottema-Turksema, Groningen: Janneke en Albert, Groningen: Henderika.
1934 - 1998 (64 )