|
| |
 1982 - 1983 (1 )
-
| Naam |
Hendrik Henrico Pater |
| Roepnaam |
Henrico |
| Geboren |
23 mrt 1982 |
Bergentheim (Hardenberg)  [1] |
| Geslacht |
Mannelijk |
| Overleden |
27 jul 1983 |
Hardenberg |
| Aantekeningen |
- Henrico was anders dan de andere kinderen uit het gezin. Zijn moeder heeft hierover een dagboek bij gehouden. Hieronder een uittreksel waarin ze schrijft:
Hendrik Henrico was een zorgenkindje, volgens de doktoren zwaar gehandicapt. Al zagen wij dat toen niet als zodanig, later wel.
Henrico is thuis geboren en al meteen bleek dat hij klompvoetjes had en zijn gehemelte was achterin open. Twee uur na zijn geboorte lag hij al in Hardenberg in het ziekenhuis. De volgende dag ging hij door naar het Academisch Ziekenhuis in Groningen. Daar bleek dat hij ook ademhalingsmoeilijkheden had waardoor hij geregeld aan de hart-longbewakingsmachine lag. Voeding kreeg hij via een neussonde.
Toen hij zes weken was werd hij geopereerd aan zijn achillespezen en kreeg daarna, evenals ervoor, de beide beentjes in het gips om de stand van zijn voetjes te corrigeren.
Toen hij bijna twee maanden was kwam hij terug naar het ziekenhuis te Hardenberg.
Op 30 juni 1982 werd er ook een lichte heupafwijking geconstateerd. Daardoor kreeg Henrico een zgn. sprijdbroek aan. Ondertussen kreeg hij geregeld fysiotherapie om zijn longetjes schoon te kloppen, daar hij het soms benauwd had.
Op 20 augustus 1982 werd hij van Hardenberg weer overgeplaatst naar Groningen i.v.m. toename van de schedelomtrek. Het bleek dat zijn hoofdje, vergeleken met zijn lichaampje, te hard groeide. Er werd echter niets bijzonders gevonden.
Op 1 september 1982 werd hij weer overgeplaatst naar Hardenberg.
Na ruim een halfjaar sonde voeding te hebben gehad, kon Henrico, na veelvuldig oefenen, over op de flessenvoeding.
Op 21 oktober 1982, Henrico was toen bijna 7 maanden oud, kwam hij voor het eerst een paar uur thuis. Tot december haalden we hem om de andere dag een poos op en vanaf december was hij overdag thuis en 's-nachts in het ziekenhuis i.v.m. kans op benauwdheid.
Om zijn beentjes kreeg hij, na 10 maal gips om het rechter been en 15 maal om het linkerbeen, spalkjes die iedere keer weer naar de stand aangepast moesten worden.
Eind januari 1983 kreeg Henrico een flinke griep te pakken; hij kreeg weer sondevoeding en kwam weer op een bewakingsmatje te liggen. Na ruim twee weken erg ziek te zijn geweest, knapte hij weer op en na drie weken haalden we hem overdag weer op.
Op 6 april 1983 werd hij weer overgeplaatst naar Groningen. Hij zou daar aan z'n gehemelte worden geholpen, maar omdat Henrico ten gevolge van een te slappe luchtpijp nogal eens luchtweginfecties had durfde men dit niet aan.
Inmiddels waren we er achter gekomen dat hij ook niet erg in de lengte groeide, wat een vorm van 'dwerggroei' bleek te zijn.
Op 26 april 1983, Henrico was inmiddels 13 maanden, mocht hij voor dag en nacht naar huis, waar we erg van hem genoten. Het was een ontzettend vrolijk en lief kereltje en gelukkig geestelijk wel goed. Benauwd is hij thuis nooit geweest.
Op 20 juni 1983 werd hij weer opgenomen in Groningen en er werd weer gekeken of hij kon worden geopereerd, maar men durfde het niet aan. Na acht dagen onderzoek kon Henrico weer mee naar huis. Nu konden wij volop van hem genieten.
Op 25 juli 1983 kreeg hij een mazeleninenting, waar hij koorts van kreeg. Twee dagen later, op 27 juli 1983, brachten we hem weer naar het ziekenhuis in Hardenberg waar hij 's-middags om half vijf overleed.
Of dit door de inenting kwam weten we niet. Henrico was een kindje met veel afwijkingen. In Groningen werd in het begin gezegd: "9 van de 10 van deze kinderen wordt niet ouder dan zes weken."
Zes weken gingen voorbij. Toen zei men: "9 van de 10 kinderen met deze afwijkingen worden niet ouder dan vier maanden."
Henrico werd 1 jaar en 4 maanden, een leventje vol zorgen, maar ook zo vol liefde. De nare dingen, vooral als hij benauwd was, hebben we eigenlijk nooit gezien. Bij ons was hij altijd vrolijk en bijna altijd goed te pas. Nadat hij was overleden bleek dat hij ook een vernauwing in de kransslagader had. Zijn heengaan werd vergeleken met 'wiegedood'.We hebben tijdens die periode veel geleerd en wonderen gezien.
Henrico, een leventje vol zorgen, maar toen en nu in Gods hand geborgen.
Zijn moeder: Trijn Pater-Doldersum, Van Roijensweg 30 Hardenberg.
Voor de Fam. Org. Pater, Bergentheim, 23-2-1993
|
| Persoon-ID |
I3136 |
Pater Amerongen |
| Laatst gewijzigd op |
21 mrt 2006 |
-
| |
