|
| |
getr. 30 sep 1942
-
| Geboren |
27 apr 1923 |
Ede  |
| Overleden |
27 mrt 2006 |
Renswoude |
| Begraven |
01 apr 2006 |
Renswoude |
| Vader |
|
| Moeder |
|
| Geboren |
25 jan 1946 |
Renswoude |
| Overleden |
10 jun 1946 |
Renswoude |
| Begraven |
|
|
| Geboren |
28 apr 1947 |
Renswoude |
| Overleden |
08 mrt 2020 |
Scherpenzeel |
| Begraven |
12 mrt 2020 |
Renswoude |
-
| Aantekeningen |
- In een krant in spetember 1992:
Echtpaar Pater-Veldhuizen viert gouden huwelijksfeest
RENSWOUDE - Marinus Pater en Hendrika Veldhuizen gaven vijftig jaar geleden elkara het "ja-woord". De op 18 maart 1918 in Renswoude geboren bruidegom ontmoette Hendrika, die op 27 april 1923 in Ede werd geboren, bij een tante, die net als de bruidegom, aan de Hopeseweg woonde. Hendrika was vriendin met een nichtje en was dus nogal een op de Hopeseweg te vinden. op een zeker moment groeide er iets tussen Marinus en Hendrika en dat was aanleiding voor hun huwelijk, op 30 september 1942 in Ede.
Marinus ging al op jeugdige leeftijd werken en ook thuis, op het boerenbedrijf van zijn ouders, was hij actief. Direct na zijn huwelijk, midden in de oorlog, ging hij werken bij de Melkfabriek "de Vooruitgang" in Woudenberg. Het werd de bruidegom daar echter wat te heet onder de voeten omdat diverse personeelsleden vanwege de arbeidsinzet naar Duitsland moesten en daar had hij weinig trek in. Marinus Pater vertrok vervolgens naar de Graanmaalderij van Van Harten, werkte daar maar kort en ging toen aan de slag bij boer Ter Maten in Overberg. Na de oorlog werkte marinus 16 jaar bij de VSW in Veenendaal. Iedere dag zag men hem op de fiets naar Veenendaal rijden.
De laatste 25 jaar van zijn arbeidzaam leven was de bruidegom werkzaam bij de Coöperatie in Renswoude. Marinus: "Het was heel ander werk dan bij de VSW, waar je veel lopende band werk deed. De tijd van paard en wagen heb ik bij de Coöperatie niet meer meegemaakt. Ik ging als bijrijder heel veel de boer op en het was dus veel sjouwen, zeker in die eerste begin jaren. Later werd het moderner en ging het makkelijker". ook de bruid was werken niet vreemd. Eerst moest ze thuis de armen uit de mouwen steken en daarna had ze, tot haar 20e, zes werkhuizen.
ook na haar huwelijk bleef ze gewoon werken.
Ook al was het midden in de oorlog, toch konden bruid en bruidegom op hun trouwdag plaatsnemen in rijtuigen om zich daarmee naar het gemeentehuis van Ede te laten rijden. Op de boerenbedrijven van beide ouders was boter, kaas en eieren, die dienden toen mede als ruilmiddel. Zo kwam men aan een bruidsjurk en een pak. Bier was toen nog wel te krijgen, zo herinnert zich de bruidegom maar jenever was er nauwelijks. Ik was al dol blij dat ik ergen één liter op de kop had weten te tikken. Voor de bruid en de bruidegom stond toen geen fraaie nieuwbouw woning klaar. Zeker in die tijd was daar erg moeilijk aan te komen. Vandaar ook dat ze zo'n 2½ jaar lang hun intrek namen in de woning van de ouders van de bruid. Na de oorlog betrokken zij een noodwoning aan de Hopeseweg en in 1949 kregen ze een nieuwe woning aan de Taets van Amerongenweg en daar woont men nu nog. Als het aan hen ligt en men blijft goed gezond, dan zal men daar nog vele jaren wonen.
Mevrouw Pater-Veldhuizen kan zelf nog wel het één en ander doen, maar is toch wel aangewezen op enige hulp, zo vertelt ze. Het lichte werk gaat haar goed af.
Achter de woning van bruid en bruidegom ligt een grote tuin. "Ik doe dat werk graag en je moet daarin ook aan het werk blijven, want anders wordt het snel een rommeltje." Ook zijn vrouw werkte graag in de tuin, maar dat kan ze nu niet meer. Tijdens de receptie in "De Dennen" was het bruidspaar met hun zeven kinderen en zeven kleinkinderen het stralende middelpunt. Naast veel cadeau's waren er bloemen en planten en een mand met fruit van het gemeentebestuur. Blij verrast waren ze met de komst van de muziekvereniging "Ons Genoegen", die hen een serenade bracht.
|
-
| Bronnen |
- krant "gouden huwelijksfeest".
|
| |
