|
| |
 1982 - 1983 (1 )
Generatie: 1
| 1. | Hendrik Henrico Pater 23 mrt 1982 Bergentheim (Hardenberg) (zoon van Hendrik Pater en Trijntje Doldersum); 27 jul 1983Hardenberg. Aantekeningen:
Henrico was anders dan de andere kinderen uit het gezin. Zijn moeder heeft hierover een dagboek bij gehouden. Hieronder een uittreksel waarin ze schrijft:
Hendrik Henrico was een zorgenkindje, volgens de doktoren zwaar gehandicapt. Al zagen wij dat toen niet als zodanig, later wel.
Henrico is thuis geboren en al meteen bleek dat hij klompvoetjes had en zijn gehemelte was achterin open. Twee uur na zijn geboorte lag hij al in Hardenberg in het ziekenhuis. De volgende dag ging hij door naar het Academisch Ziekenhuis in Groningen. Daar bleek dat hij ook ademhalingsmoeilijkheden had waardoor hij geregeld aan de hart-longbewakingsmachine lag. Voeding kreeg hij via een neussonde.
Toen hij zes weken was werd hij geopereerd aan zijn achillespezen en kreeg daarna, evenals ervoor, de beide beentjes in het gips om de stand van zijn voetjes te corrigeren.
Toen hij bijna twee maanden was kwam hij terug naar het ziekenhuis te Hardenberg.
Op 30 juni 1982 werd er ook een lichte heupafwijking geconstateerd. Daardoor kreeg Henrico een zgn. sprijdbroek aan. Ondertussen kreeg hij geregeld fysiotherapie om zijn longetjes schoon te kloppen, daar hij het soms benauwd had.
Op 20 augustus 1982 werd hij van Hardenberg weer overgeplaatst naar Groningen i.v.m. toename van de schedelomtrek. Het bleek dat zijn hoofdje, vergeleken met zijn lichaampje, te hard groeide. Er werd echter niets bijzonders gevonden.
Op 1 september 1982 werd hij weer overgeplaatst naar Hardenberg.
Na ruim een halfjaar sonde voeding te hebben gehad, kon Henrico, na veelvuldig oefenen, over op de flessenvoeding.
Op 21 oktober 1982, Henrico was toen bijna 7 maanden oud, kwam hij voor het eerst een paar uur thuis. Tot december haalden we hem om de andere dag een poos op en vanaf december was hij overdag thuis en 's-nachts in het ziekenhuis i.v.m. kans op benauwdheid.
Om zijn beentjes kreeg hij, na 10 maal gips om het rechter been en 15 maal om het linkerbeen, spalkjes die iedere keer weer naar de stand aangepast moesten worden.
Eind januari 1983 kreeg Henrico een flinke griep te pakken; hij kreeg weer sondevoeding en kwam weer op een bewakingsmatje te liggen. Na ruim twee weken erg ziek te zijn geweest, knapte hij weer op en na drie weken haalden we hem overdag weer op.
Op 6 april 1983 werd hij weer overgeplaatst naar Groningen. Hij zou daar aan z'n gehemelte worden geholpen, maar omdat Henrico ten gevolge van een te slappe luchtpijp nogal eens luchtweginfecties had durfde men dit niet aan.
Inmiddels waren we er achter gekomen dat hij ook niet erg in de lengte groeide, wat een vorm van 'dwerggroei' bleek te zijn.
Op 26 april 1983, Henrico was inmiddels 13 maanden, mocht hij voor dag en nacht naar huis, waar we erg van hem genoten. Het was een ontzettend vrolijk en lief kereltje en gelukkig geestelijk wel goed. Benauwd is hij thuis nooit geweest.
Op 20 juni 1983 werd hij weer opgenomen in Groningen en er werd weer gekeken of hij kon worden geopereerd, maar men durfde het niet aan. Na acht dagen onderzoek kon Henrico weer mee naar huis. Nu konden wij volop van hem genieten.
Op 25 juli 1983 kreeg hij een mazeleninenting, waar hij koorts van kreeg. Twee dagen later, op 27 juli 1983, brachten we hem weer naar het ziekenhuis in Hardenberg waar hij 's-middags om half vijf overleed.
Of dit door de inenting kwam weten we niet. Henrico was een kindje met veel afwijkingen. In Groningen werd in het begin gezegd: "9 van de 10 van deze kinderen wordt niet ouder dan zes weken."
Zes weken gingen voorbij. Toen zei men: "9 van de 10 kinderen met deze afwijkingen worden niet ouder dan vier maanden."
Henrico werd 1 jaar en 4 maanden, een leventje vol zorgen, maar ook zo vol liefde. De nare dingen, vooral als hij benauwd was, hebben we eigenlijk nooit gezien. Bij ons was hij altijd vrolijk en bijna altijd goed te pas. Nadat hij was overleden bleek dat hij ook een vernauwing in de kransslagader had. Zijn heengaan werd vergeleken met 'wiegedood'.We hebben tijdens die periode veel geleerd en wonderen gezien.
Henrico, een leventje vol zorgen, maar toen en nu in Gods hand geborgen.
Zijn moeder: Trijn Pater-Doldersum, Van Roijensweg 30 Hardenberg.
Voor de Fam. Org. Pater, Bergentheim, 23-2-1993
|
Generatie: 2
| 2. | Hendrik Pater 15 aug 1953 Ede (zoon van Gerrit Pater en Anna Maria van Manen); 16 nov 1996Havelte; 20 nov 1996Bergentheim. :
- Beroep: ass. kaasmaker/drainneerder
Aantekeningen:
Zijn hobby was handelen in 2e hands fietsen en had ook graag wat vee in de weide lopen. Verder was hij penningmeester van de Jeugdraad van de N.H.-kerk en sinds kort (1993) voorzitter van de buurtvereniging "De Gouden Ploeg". Hij was eerst Kaasmaker bij COBERCO Kaas in Den Ham. In oktober 1993 werd hij pakhuisbediende bij COBERCO Kaas te Vollenhove omdat het bedrijf in Den Ham werd gesloten. Hierdoor moesten ze ook verhuizen naar Havelte. Handelen in 2e hands fietsen mocht hier niet van de gemeente dus moest hij daarmee stoppen. Wegens gebrek aan ruimte moest ook het vee weg. Ook zijn penningmeester- en voorzittersschap moest hij door de verhuizing opgeven.
Zijn nieuwe hobby werd het kweken van fuchsia's.
Verblijfplaats:
Woonde tot 28 feb 1994 in Bergentheim.
Overleden:
"Na een leven dat getekend werd door eenvoud, goedheid, bezorgdheid en liefde is plotseling van ons heengegaan mijn lieve zorgzame man en onze onvergetelijke pappa...."
Henk was met Trijn bij haar ouders aan het schilderen en behangen. Ook de kinderen waren mee. Nadat ze thuis hadden gegeten en Henk nog even benzine heeft getankt zat hij nog wat naar de TV te kijken om zich dan te gaan douchen. Dat duurde nog al en dochter Simone, die ook wilde douchen, vroeg of hij op wou schieten. Een vaag "ja" was het antwoord. Toen ze dan ook nog een rammelende pedaalemmer hoorde ging ze haar moeder waarschuwen.
Trijntje someerde Gerben om 06-11 te draaien en de buurman te bellen, terwijl ze de douchdeur open maakte. Toen de buurman kwam ademde Henk nog, maar toen dat stopte is de buurman gelijk gaan reanimeren. Ook de dokter en het ambulance personeel hebben van alles gedaan wat mogelijk was. Drie kwartier hebben ze voor zijn leven gevochten, maar het mocht niet meer, onze tijden zijn in Gods hand. Volgens de dokter was het een hartritmestoornis wat over is gegaan in een hartstilstand.
Hendrik Trijntje Doldersum [Gezinsblad] []
|
Generatie: 3
Generatie: 4
| |
