Jasper Salm

:

• Beroep: lakenwever

Jesaias Trijntgen Isaacks Trouwee. Trijntgen (dochter van Carel Isaac Trouwee en Catharijn Holswilder) 26 mrt 1697 Leiden; nov 1766Leiden. [Gezinsblad] []

Aantekeningen:

Begraven:
In de week van 1 tot 8 november 1766 wordt Catharina Trouwe begraven, wed. van Jesaias Salm in het Papagaai Bolwerk (PBW)

Aantekeningen:

Ondertrouw:
Jesaias was jongeman van Leyden woonende aan de Waardgragt en Trijntje was jongedochter van Leyden woonende aan de Waartgragt. (Let op de d of t in Waardgracht.)

Ondertrouw:
Jesaias was jongeman van Leyden woonende aan de Waardgragt en Trijntje was jongedochter van Leyden woonende aan de Waartgragt. (Let op de d of t in Waardgracht.)

Jasper Jannetje van Graas. [Gezinsblad] []

Aantekeningen:

Begraven:
Hij is begraven in de week van 29 november tot 6 december 1727 in B.

Carel Catharijn Holswilder 1687 (Reli)Leiden. Catharijn (dochter van Leendert Holswilder en Catharina Hens) 03 apr 1667 Leiden; 31 aug 1720Leiden; 07 sep 1720Leiden. [Gezinsblad] []

Aantekeningen:

Catharijn is het derde kind van Leendert en Catharina.

Aantekeningen:

Opmerkelijk is dat hun kinderen in verschillende kerken zijn gedoopt: Hooglandsekerk, Loodskerk en Pieterskerk. Echte regels waren daar niet voor. Meestal gebeurde het dopen in de dichtsbijzijnde kerk, maar dat was om onduidelijke redenen niet steeds het geval.
Gedurende de zeventiende en achttiende eeuw werden de meeste protestantse huwelijken gesloten in de Pieterskerk (ingewijd op 11 september 1121). De Leidenaars stonden in dikke rijen voor de kerkdeur. De beter gesitueerden trouwden in de Hooglandse kerk (of Sint Pancras, ingewijd op 7 september 1313). Het zgn. "klompenvolk" huwden tot begin achttiende eeuw in de Hoogduitse kerk, thans Bethlehemkerk geheten. Dat gebouw sloot in 1732 haar poorten omdat de 'gemeente' te klein was geworden.
In de Marekerk werd overigens niet getrouwd, maar wel gedoopt.
Later kwam de Loodskerk in de plaats van de Hoogduitsekerk.
Dat gebouw stond op de hoek van de Oranjegracht/Oosterkerkstraat. De kerk was een houten noodgebouw en leek kennelijk op een loods, hetgeen de naam verklaart.
De bedoeling was vlakbij deze noodkerk een grote nieuwe kerk, "de Waardkerk" te bouwen.
In de zeventiende eeuw (dat is dus van 1600 tot 1699) werd aan die grote opdracht begonnen, maar het werd nooit afgemaakt. Waarschijnlijk vanwege geldgebrek of misschien omdat de bouw bij nader inzien niet nodig was. De bouw kwam in ieder geval niet verder dan tot de onderkant van de ramen.
In de negentiende eeuw zijn de fundamenten uitgegraven.
In het begin van die eeuw (de Franse tijd) werd de Loodskerk gebruikt als paardestal.
Later werd het toch weer als kerk gebruikt en kreeg het gebouw in 1829 zelfs stenen wanden. Vanaf die tijd was het de Oosterkerk.
Aan het einde van die negentiende eeuw werd een nieuwe Oosterkerk gebouwd aan de Herengracht. De oude Loodskerk maakte plaats voor de Katoenmaatschappij die vlak voor de Tweede Wereldoorlog failliet ging en werd gesloopt. Die plaats heette jarenlang "de doorbraak".
De "nieuwe Oosterkerk" werd in de zeventiger jaren gesloopt om plaats te maken voor woningen.
(Bron: Gem. Archief Leiden, mr. T.N. Schelhaas en P.J.M. de Baar.)


Opmerkelijk is dat hun kinderen in verschillende kerken zijn gedoopt: Hooglandsekerk, Loodskerk en Pieterskerk. Echte regels waren daar niet voor. Meestal gebeurde het dopen in de dichtsbijzijnde kerk, maar dat was om onduidelijke redenen niet steeds het geval.
Gedurende de zeventiende en achttiende eeuw werden de meeste protestantse huwelijken gesloten in de Pieterskerk (ingewijd op 11 september 1121). De Leidenaars stonden in dikke rijen voor de kerkdeur. De beter gesitueerden trouwden in de Hooglandse kerk (of Sint Pancras, ingewijd op 7 september 1313). Het zgn. "klompenvolk" huwden tot begin achttiende eeuw in de Hoogduitse kerk, thans Bethlehemkerk geheten. Dat gebouw sloot in 1732 haar poorten omdat de 'gemeente' te klein was geworden.
In de Marekerk werd overigens niet getrouwd, maar wel gedoopt.
Later kwam de Loodskerk in de plaats van de Hoogduitsekerk.
Dat gebouw stond op de hoek van de Oranjegracht/Oosterkerkstraat. De kerk was een houten noodgebouw en leek kennelijk op een loods, hetgeen de naam verklaart.
De bedoeling was vlakbij deze noodkerk een grote nieuwe kerk, "de Waardkerk" te bouwen.
In de zeventiende eeuw (dat is dus van 1600 tot 1699) werd aan die grote opdracht begonnen, maar het werd nooit afgemaakt. Waarschijnlijk vanwege geldgebrek of misschien omdat de bouw bij nader inzien niet nodig was. De bouw kwam in ieder geval niet verder dan tot de onderkant van de ramen.
In de negentiende eeuw zijn de fundamenten uitgegraven.
In het begin van die eeuw (de Franse tijd) werd de Loodskerk gebruikt als paardestal.
Later werd het toch weer als kerk gebruikt en kreeg het gebouw in 1829 zelfs stenen wanden. Vanaf die tijd was het de Oosterkerk.
Aan het einde van die negentiende eeuw werd een nieuwe Oosterkerk gebouwd aan de Herengracht. De oude Loodskerk maakte plaats voor de Katoenmaatschappij die vlak voor de Tweede Wereldoorlog failliet ging en werd gesloopt. Die plaats heette jarenlang "de doorbraak".
De "nieuwe Oosterkerk" werd in de zeventiger jaren gesloopt om plaats te maken voor woningen.
(Bron: Gem. Archief Leiden, mr. T.N. Schelhaas en P.J.M. de Baar.)

Leendert Catharina Hens. [Gezinsblad] []